De uitgestelde laatste borstvoedingsfotoshoot kon deze morgen plaatsvinden. De liefste Naomi Vonk gaat ons laatste gezamenlijke avontuur vastleggen. Yara deed het zo goed, ondanks de waterpokken. Uitdagen, zwaaien, vol in de camera kijken, ja ze vond het leuk.
Toen we klaar waren keek ik naar de tijd (10:40), toen dacht ik oei, nu moet ik opschieten. Want om 11:30 uur werd ik bij Dierking Haarinstituut verwacht. Voorrrr.. jep, een pruik. Ik zal echt niet altijd een pruik dragen, maar op de momenten dat ik mij niet ziek wil voelen is dat een goede uitkomst. Mama, Maaike en Nienke waren er ook klaar voor.
We werden binnengelaten door de eigenaresse zelf. Zij zou mij ook begeleiden. In de kappersruimte stonden 10 pruiken op een rij. Allemaal in de donkerblonde tint, maar verschillende lengtes en drachten. Op het eerste ook had ik er al 3 afgeschoten, te donker. En een aantal met highlights en een grote lok gingen het ook niet worden. De blonde losse vlotte pruik sprak mij als eerste aan. Deze stond en zat gelijk lekker. Ik kreeg er onmiddellijk een goed gevoel bij. Je ziet ook gewoon bijna niet dat het een pruik is. Best bijzonder.
Pruik 2 was ook blond, maar in zo’n andere vorm. Bol, glad, een soort gestyled bruiloftshaar. Niet mijn ding.
Pruik 3 was wat donkerder, meer richting mijn eigen kleur en veel meer krullen. Ik dacht echt wooo te donker! Maar blijkbaar moet je aan dat soort dingen ook wennen. Een gekke bolling bovenop was minder. Met wat knipjes konden we dat wat platter maken en leek het beter.
Hahah wat was dit een feestje. Gekscherend zeiden we nog het lijkt wel zo’n aflevering van ‘say yes to the dress’ maar dan voor pruiken. Nog niet voor te stellen hoe dit straks echt zal zijn, hoe het dan voelt op mijn kale hoofd.
Na de eerste drie heb ik een nog donkerdere pruik geprobeerd, maar die paste niet bij mijn huidskleur. En een pruik van echt haar, helemaal stijl. Zoo niet mijn stijl, maar zo lekker zacht. Heel anders. Stond ook niet eens echt gek.
Maar in gedachten was de keuze al half gemaakt. Pruik 1 en 3 leggen we apart voor straks. Nadat mijn haar eraf is en misschien al wel uitgevallen. En nee.. ik vertel nog niet welke het zijn ;-).
Zoals in de vorige blog beschreven ga ik mijn haar doneren. Ik vind het te zonde om mijn haar weg te gooien en grote plukken ineens verliezen wil ik niet meemaken. Ik heb een oud klasgenootje van de basisschool gevraagd te helpen. We zullen zo’n 30 cm haar afknippen en een mooi kort kapsel aanmeten om in stapjes te wennen aan een kaler hoofd en straks de echte uitval.
Na adviezen vanuit het ziekenhuis en van dit haarinstituut zit je zo ineens te googlen naar chemo mutsjes, chemo slaapmutsjes, want wist je dat je de meeste warmte verliest via je hoofd? Helemaal ‘s nachts als je slaapt. En ja als je dan ook geen haar meer hebt…
Reactie plaatsen
Reacties
Zo dapper dat je dit allemaal deelt. Als 'buitenstaander' is het maar lastig te begrijpen in wat voor wereld jij nu bent beland. Ondanks dat het natuurlijk ook helemaal oké is als je geen zin hebt om straks een pruik te dragen, wil ik wel even zeggen dat er inderdaad een paar tussen zitten waarvan het echt niet kunt zien dat het een pruik is (foto 4 en 7) ! Staat je goed Sandra :) Heel veel succes, kracht en beterschap! Liefs, Ilona